دوستان عزیز سلام.
شعری رو که ملاحظه می فرمایید، از سروده های حقیر می باشد و با نام "سال خشک" تقدیم حضورتان می گردد.
قالب شعر، قصیده" است و به لهجه کوشه ای سروده شده است.
این شعر سال گذشته در مراسم جشن انقلاب، ویژه دهه فجر در شهر بردسکن اجرا شد و در برنامه "جشن انقلاب" از شبکه استانی خراسان رضوی پخش گردید. همچنین این شعر در مراسم جشنی به همین مناسبت در روستای خودمون هم اجرا شد.
تقدیم به حضور انورتون، ایشالا که خوشتون بیاد.
زمستو رفت و تووستو درایه
بهار انگار دمی دور و ورایه
ولی وازم ندیدم رنگ بارون
هنوز انگار نخورده زنگ بارون
ببره برف دوبره الهی
یا که بارون ببره گاهگاهی
چراغ کشت و کارا رفته خاموش
نکردی که خدا مار فراموش
خداوندا مگیر از ما نگاته
دلنگو کو خدایا باروناته
ببار ور کشت و کار مردم امسال
رهی کو بارالها سیله ور کال
بری بارون دلاما تنگ رفته
الاغ زندگی پاش لنگ رفته
کشاورزا دلاشا خونه امسال
همه اعصابشا داغونه امسال
دگه مردم به اینجاشا رسیده
به سقف خنه دستاشا رسیده
به جان هر که دوس دری بکو رحم
دگه دور کو خدایا از دلا غم
د یزد برف امده و حرفاشه از ما
د اونجه برف میه، سرماشه از ما؟
خداوندا بگردم مصلحت ته
خدایا شکر هر دم خب و بد ته
ولی ماروم بته برف مثل همه
که سرمای بدون برف،سمه
خداوندا بکو ورمام اشره که
یک روزه ببینم برف مبره
خداوندا ما که حرفه ندرم
الان چن ساله که برف ندرم
بته بارون به ما مثل گذشته
که چند وقته برنجا، بی خورشته
بری بارون حلیم دادم،خدایا
به یک چک بارونم شادم،خدایا
خدایا خا بته برفه هم امروز
که دوروزه دگه خرسید نوروز
خداوندا ما که نمدم به دعوات
فقط امدم بگم یا رب کو برفات؟
خدایا چله ی خوردم تموم رف
زمستونت خدا ورما حروم رف
خدایا رسمشه؟ ما که مگم نه
نگا دشتی خدا برفار بری که؟
خداوندا عدالت ته بگردم
خدایا ما جنایت که نکردم
بری چی برف متی به همه،جز ما؟
بگو ما چی بتم امسال به بز ما
کیه که یاد بته دولخ د چلّه؟
همی کاراته که مار کرده زلّه
مکو امسال خدایا ناامید ما
بکو با برف امسال رو سفید ما
بری باغا و بیجه کله کله
خدا بارون مخم از تو، نه جله
که جله مردمه بدبخت خکردک
بری ما زندگیره سخت خکردک
خداوندا به حق روز جمعه ت
هموجوره که برف دادی به تربت
هموجوری خدایا برفماته
در و دشت ودل مار صفاته
که ای خشکسالیا تقصیر مایه
نتیجی کار بد حتما بلایه
همش تقصیر خودمایه به قرآن
مگه فرقه د بین ما و کرمان؟
خدا اصلا برش فرقه ندره
د هر جا که بخه برفش مبره
د شوی برف کردم چو سرامار؟
بیم قاضی کنم مردم ، کلامار
بری چی کله ما ور سنگ نمخره؟
در خنی خدا چو زنگ نمخره؟
زکات مال مار پرداخ نکردم
تنور بندگی مار شاخ نکردم
همش قرقر منم ور سر زناما
مث شمرم د مین خنه هاما
منلم یکسره از کار دنیا
ندیدم خوردتر از دیوار دنیا
گذشتم دیش ماهوارر د رو بم
مخندم یک کشه ور کار مردم
دست شیطونرم از پوشت بستم
نمک خوردم ، نمکدونر شگستم
بساط غیبت و تهمت برایه
هنوزم واز مگم تقصیر خدایه؟
آهای مردم ، حلیم فایده ندره
دلامار صاف کنم تا برف ببره
اگه صد سال ای جوری بتم آش
نخدیدم دگه ما ، رنگ برفاش
تمام کاراما از بخ گنایه
خداییش برف و بارون حق مایه؟
خداوندا تو وازم عفو ما کو
خودت مار بی نیاز از برفما کو
بپوشو چشم وازم از گناما
خودت بگذر دگه از اشتباما
دگه "روحی " تموم کو صحبتاتر
بید بیشتر تو بشنسی خداتر
که اگه تو خداتر درک مکردی
گناهاته مرفتی ترک مکردی.
روح اله زراعتی ثانی(روحی)
1392/11/11
