هوای حوا

دوستان عزیز سلام.

امیدوار در این روزهای آغازین اسفند ماه، باران، این نعمت زیبای خداوندی بر شما هم باریده باشه.

شعر زیر، ترانه "هوای حوا" اثر زنده یاد ناصر عبدالهی عزیز است. البته مطمئنم که اگه اهل موسیقی و ادب بوده باشید حتما این ترانه ناصر رو شنیده اید. این ترانه ناصر 2 سال قبل از فوتش یعنی در سال 1383 اجرا شده بود. ممکن است شما هم در مورد مرگ مشکوک ناصر چیزهایی شنیده باشید که البته علت فوت زیاد مهم نیست، مهم تر از همه، این است که ایران خواننده ای را از دست داد که شک ندارم دیگر همتایی برایش پیدا شود.

من که همیشه با شنیدن صدایش، برایش طلب آرامش و آمرزش می کنم چرا که تا وقتی بود صدایش به من آرامش می داد. توصیه می کنم ترانه "یا فاطمه" اش را حتما گوش دهید...

هوای حوای ناصر یه جورایی به ناصر الهام شده بود...

دل من یه روز به دریا زد و رفت
پشت پا به رسم دنیا زد و رفت

پاشنه ی کفش فرارو برکشید
 آستین همتو بالا زد و رفت

زنده ها خیلی براش کهنه بودن
خودشو تو مرده ها جا زد و رفت

هوای تازه دلش می خواست ولی
آخرش توی غبارا زد و رفت

دنبال کلید خوشبختی می گشت
خودشم قفلی رو قفلا زد و رفت

یه دفعه بچه شد و تنگ غروب
 سنگ توی شیشه ی فردا زد و رفت

حیوونی تازگی آدم شده بود

به سرش هوای حوا زد و رفت

دفتر گذشته ها رو پاره کرد
  نامه ی فرداها رو تا زد و رفت

ناصر عبدالهی متولد دی ماه 1349، پس از گذراندن 36 بهار، در 29 آذرماه 1385 خزان زندگی اش فرا رسید و به قول خودش "خودشو تو مرده ها جا زد و رفت".

روحش شاد... یادش گرامی باد.