باید رفت...

کم کمک باید بساط عاشقی را چید و رفت

گرد تنهایی به روی زندگی پاشید و رفت

کم کمک باید غروب عشق را باور کنیم

همچو بارانی بهاری، بی هوا بارید و رفت

گرچه تنهایی در این عالم همه بیچارگی ست

لحظه ای باید بر این بیچارگی نالید و رفت

.

.

.

.

.

.

.

بعد یک عمری بهار، آخر زمستان می رسد

همچو خور باید به روی بوستان تابید و رفت

.

.

.

.

روحی