آرزوی کهنه...

از دفتر "عاشقانه ها"

تقدیم به همه ی همراهان...

روزگاری به سرم موی فراوانی بود

لیک امروز نمانده ست از آن جز تاری

هم به هر کوچه ی این شهر برایم نفسی

گرچه امروز ندارم نفسی، دلداری

پر زد از دست من آن دلبر و آن دلدارم

خسته ام، غمزده ام، لیک ندارم یاری

های، ای دلبر من، من به تو می اندیشم

کاش یک بار دگر تازه کنی دیداری

لحظه ها را همه با عشق تو سر می کردم

از چه امروز ز من دل زده ای، بیزاری؟

کاش یک لحظه ی دیگر بفشاری دستم

هم بر این سینه ی ماتم زده مرهم آری

"روحیا" آن که سفر کرده نمی آید باز

بس کن این آرزوی کهنه که در دل داری

-----------------------------------

شعر از: روح اله زراعتی (روحی)

کپی برداری با ذکر نام اشکال ندارد.