زن نا اهل

با سلام 

دوستان عزیز؛ بیست و هشتمین شب زمستونی تون به خیر و شادی 

شعر "زن نا اهل" از سروده های خودمه و در قالب قطعه سروده شده. 

اجرا شده در:  

مراسم جشن نیمه شعبان سال جاری در روستامون 

شب شعر طنز "شکر خند" در حضور شاعران شهرستان بردسکن 

پیشکش تان

هفته ی پیش روز پنج شنبه

با عیالم شدیم سوی بازار

قبل آنکه ز خانه راه افتیم

گفت پول هر چه می شود بردار

توی راه مدام فک میزد

نیش می زد به بنده همچون مار

باز شد نیش تا بنا گوشش

تا که چشمش بدید آن بلوار

تا رسیدم از موتور پر زد

زود خود را رساند به پیکان بار

گفت اول خوریم زردآلو

بعد آن می خریم گوجه خیار

بی پدر روی کیوی حساس است

رانی انبه می خرد هر بار

او خرید پرتغال و شفتالو

سیبب و موز و گوجه سبز و انار

بعد آنکه خرید میوه نمود

گفت پول از دو جیب بیرون آر

روسری خواهم و یکی مانتو

دو بلوز خواهم و سه تا شلوار

هرچه پول داشتم همه به او دادم

گفت فقط همین؟ 136 هزار؟

گفتم این هم ز پول یارانه ست

پول دیگر نباشد اندر کار

بیخیال خرید شو این هفته

تو رو قرآن دست از سرم وردار

گفت تازه چند قلم مانده

تا که لیستم رسد به آخر کار

گفتمش هیس!، دگر خفه شو

بیش از این گپ مزن، لاکردار

اندکی هم به فکر آتی باش

شرم دورت نیامده انگار

من ز ناراحتی به او دادم

چند عدد فحش نقلی آبدار

چشم درشت کرد و اخمم کرد

تا که گوشش شنید این گفتار

گفت این بار آخرت باشد

بیش از این من نمی دهم اخطار

همه چیز تازگی گران شده است 

تو مگر گوش نمی دهی اخبار؟

لیتر بنزین رسیده به هفتصد

چند برابر شده ست نرخ دلار

تازه میثم هنوز بی رخت است

مدتی هست که او شده بیمار

کاش من هم زن ظفر بودم

بین چه جوری زنش شده پروار!

پیش او من دگر کم آوردم

بیخیالش شدم، پا به فرار

از همان روز هنوز تب دارم

هفته ای هست نرفته ام سرکار

چه گناهی خدا مگر کردم؟

مورچه ای هم نداده ام آزار

که چنین زن نصیب من کردی

می کِشَم آخرش خودم بر، دار

بعد ده سال هنوز نفهمیدم

این زن است یا که یک کفتار؟

گو، خر من ز کُرّه بی دم بود

ناف من را بریده اند با کار

کاش هر کس که مثل "روحی" شد

بر سرش خاک شود، صد خروار. 

23/3/93