بیا بیا خودت ببی...

با سلام. دوستان عزیز شعری رو که ملاحظه می کنین  

از اشعار شاعر محبوب "علی ساعدی" و در وصف شهرستان بردسکن سروده شده است. 

قالب شعر "ترجیع بند" و به لهجه محلی بردسکن است.  

درختا ما فصل بهار، سوز و شکوفه بسته یه

تووستونا د بیجه ها گندما دسته دسته یه

پاییز که از راه مرسه، درختا کوت پسته یه

زمستونا جو علفی از زمی بالا جسته یه

تازه کشاورزه ببی انگار نه انگار خسته یه

قربون ای خدا برم، خاکش طلایه شهر ما

بیا بیا خودت ببی چه با صفایه شهر ما

**************

از میوه هاش برت بگم، وفور نعمت خدا

انگور عسکری درم، که کشمشش مثل طلا

لعل و سحابی، رزقی و مسکه و انگور سیا

خربزه و هندونه، انار، تاج میوه ها

انجیر و جوز و زرد آلو، انواع سر درختیا

درد سرت نتم دگه باغ خدایه شهرما

بیا بیا خودت ببی چه با صفایه شهر ما

**************

مردم خوش مرامی یم، نه خونطمع، نه پول پرست

روزی خدا مقدره، ما قانعم به هر چه هست

کار منم و نون مخرم، با رنج و اوله کف دست

با همت و کار زیاد، از سر روز تا روز نشست

حلال خورم گمون کنم از ما رضایه شهر ما

بیا بیا خودت ببی چه با صفایه شهر ما

**************

هنوز پا مار به اندزی گلیم ما دراز منم

اندزه میدونه که هست، هوست تاخت و تاز منم

عقده ندرم، خرج مار با جیب ما تراز منم

پیتزا بری ما نداده، ما اشکینه پیاز منم

دست ما جمه گگ جو، که لنگا مار دراز منم

خوشت امد؟، معدن ضرب المثلایه شهر ما

بیا بیا خودت ببی چه با صفایه شهر ما

*************

غذا مخی هزار فرم اشکینه های جور واجور

اشکینه ی کربیه، اشکینه ی جغور بغور

اماچ و گندم گلگلی، د رو الو یا ته تنور

قروتی کمجوش که نگو، با مغز جوز کاسف و خور

مخلفات سفره ما دوغ تلمی و قوره شور

د سفره هاش هزار جور خوردنیایه شهر ما

بیا بیا خودت ببی چه با صفایه شهر ما

**************

الآنه کوه و کمرش سوزه، بهاره گلکم

بیجورد و بر جو قناتش، دو تا چناره گلکم

شور او، انابد، کدوغن، پیر و مزاره گلکم

کشمر و فیرزاباد برو، برج و مناره گلکم

خدایی جی خوبه بری گشت و گذاره گلکم

طبیعتش، منظره هاش، چه دلگشایه شهر ما

بیا بیا خودت ببی چه با صفایه شهر ما

****