ترانه صیاد (علیرضا افتخاری)

با سلام.
کمتر کسی میشه پیدا کرد که این ترانه رو نشنیده باشه.
شعر از من، سبک از افتخاری، خودتونم که خواننده...

چون صید به دام تو به هر لحظه شکارم، ای طرفه نگارم

از دوری صیاد دگر تاب نیارم، رفته ست قرارم

چون آهوی گمگشته به هر گوشه دوانم، تا دام در آغوش نگیرم نگرانم

از ناوک مژ گان چو دو صد تیر پرانی، بر دل بنشانی

چون پر تو خورشید اگر رو بکشانی، وای از شب تارم

در بند و گرفتار بر آن سلسله مویم

از دیده ره کوی تو با اشک بشویم، با حال نزارم  (2)

بر خیز که داد از من بیچاره ستانی، بنشین که شرردر دل تنگم بنشانی

تا آن لب شیرین به سخن باز گشایی، خوش جلوه نمایی

ای پرده امان از دل عشاق کجایی؟، تا سجده گزارم  (2)

گر بوی تو را باد به منزل برساند، جانم برهاند

ورنه  ز وجودم اثری هیچ نماند، جز گرد و غبارم (2)